Wildplassers opgelet: Should trees have standing?

Ja, eigenlijk hebben bomen geen poot om op te staan. Ineens kreeg ik een berichtje via de Weerclub Gouda, dat er op het Catsveld een boom omgekukeld was. Foto erbij. Ik erheen. Boom om. Foppo!

Ja, een treurig gezicht, maar ook: je zou maar net over dat pad wandelen als het gebeurt. Of hij valt op je auto. Of op je zonnepaneelovergoten dakkapel. Ook moest ik denken aan de wildplasser, die het op de boom er vlak voor gemunt had. Ik ben snel weggefietst. Geen zin in gezeik over divers ruimtegebruik en zo. Thuis aangekomen zegt bijgaande foto die ik er maakte mij ineens alles.

“Do trees have standing?” Van die discussie werd ik mij bewust tijdens mijn studie Milieukunde, eind jaren negentig (!). Met ‘standing’ wordt legale status bedoeld, dus dat je een rechtszaak erover zou mogen voeren. Een beetje als de ‘ontvankelijkheid’: ben je echt wel belanghebbend, of misbruik je de kostbare tijd van de rechter om één of andere vete uit te knokken met behulp van je dure advocaten. Met die vereiste hou je bijvoorbeeld rekening bij met het schrijven van je statuten, als je bijvoorbeeld een bewonersvereniging opricht. Niet te breed (“wij streven een betere wereld na”), niet te smal (“wij komen op voor de bedreigde zalmsnip”, en dan kun je niets meer doen voor een euroodbosje als dat ineens opspeelt).

Bossen kunnen geen zaak voeren. Zij moeten maar hopen dat hun hachie gered wordt door de tweebeners die hun voorgeslacht tot handels- en oorlogsvloten verzaagd hebben. Dit knelpunt is op de kaart gezet met het boek “Do trees have standing,” waarvan ik via mijn milieukundestudie vernam toen vergroening van het belastingstelsel juist op de kaart gezet was. Eind jaren negentig dus (hoewel het ook al begin jaren tachtig aangekaart was vanwege de crisiswerkloosheid: maak arbeid goedkoper en betaal dat uit industriële vervuilingsbijdragen. Gekozen werd voor loonmatiging voor baanbehoud in ruil voor opschorting van stakingen: het Akkoord van Wassenaar).

En wat raakte mij aan deze boom? Kennelijk hebben bovenstaande oude wijsheden nog niet voldoende soelaas geboden. In Gouda komt daar de bodemgesteldheid bij: had deze boom een sportieve kans met de welbekende hoge grondwaterstand, de heersende zuurgraad en andere natuurwetten? Soms zie ik een krantenfoto met een boom over een dak of geparkeerde auto, dat lag dan aan de storm. Of aan de boom (?). Terwijl je ziet dat die boom nauwelijks wortelruimte had, of als de straat openging waren de wortels het haasje.

Volgens mij winnen we dit niet in de rechtszaal, maar door eens diepgeworteld verder te bomen over wat voor stad we willen zijn. Geen steenwoestijn natuurlijk, maar ook geen kegelbaan waar de rollende donder ons een kater bezorgt.

Daar kruisen mijn degens als klimaatburgemeester: Stadsklimaat & Gespreksklimaat. Mede namens het groen: u hóórt nog van ons!

Edward, Klimaatburgemeester met vlambitie voor gespreksklimaat en stadsklimaat

Klimaatburgemeester.Gouda@gmail.com

# Dit is de derde in een serie Blogs van de Klimaatburgemeester #