En, wat brengt dat nou, zo’n klimaatburgemeesterschap?
Groen moet je Doen-perkje in de Slagenbuurt: bewoners slaan hun slag.
Nou, in ieder geval dat ik nu in een gangetje van twee per maand diverse initiatieven kan bezoeken waar ik mezelf tegenaan kan neuzen. Dus ik geef een neusje. De zalm staat bekend als een vis die in schoon water gedijt, dus ik geef een voorproefje van het neusje van de zalm voor januari:
Als resultaat van de Klimaatweek van afgelopen november bezoek ik een school in het beroepsonderwijs waar een groene wind opsteekt. Als het goed is, heeft lucht van zichzelf geen kleur, want dan staat er iets te lekken waar je je neusje van de zalm liever voor op zou houden. Op een fraaie zonsondergang of de blauwe hemel na dan, dat kleurt mooi bij de achtergrond, zeg maar. Maar om aardse zaken op de voorgrond te laten treden, moeten we bij de waardevolle beroepen terecht, en die leer je in het beroepsonderwijs. Dus niet de goochelshows van de financiële markten, daar worden mens en milieu niet beter van (kritiekkomma mijnerzijds).
En zo zijn we bij mijn tweede neusje van de zalm deze maand: ik ga ook de verduurzaming van een sportvoorziening bewonderen. Eens zien hoe dát een verschil kan maken. Je sportveld als warmtecollector, ja daar heb je geeneens een stadsgracht voor nodig.
Zwemt er al zalm in de Goudse grachten eigenlijk? Nou, ik ben geen bioloog, meer een energietransitiewerker. Dus voor mij is een gracht een multifunctioneel stukje energie-infrastructuur (hoewel ik er vroeger met mijn vader doorheen peddelde met de kayak; hopelijk komt die gezonde vrijetijdsbesteding ook nog eens terug in het stadsbeeld). Wás ik maar bioloog, dan zou ik me nog beter kunnen inzetten voor onze beste vriend de boom. Airco, waterreguleerder, bodemverbeteraar, vogelhuisvester, insectenlandschap, ja onze standvastige rots in de veenbranding. En ze hebben het moeilijk zat met zo’n hoge grondwaterstand en zurige veenomgeving. Een karakteristieke boom is echt iets om tegenop te kijken. Kunnen sprietjes compensatiegroen niet tegenop. Kritiekpúnt mijnerzijds, want ik kan geen oude boom planten. Dat is best zuur, eigenlijk.
En hoezo was het daarnet een ‘kritiekkomma’ en geen ‘kritiekpunt’? Ik ben van mening dat als je onmin fomuleert, je zelf de plus in de vergelijking zou moeten zijn. Dát is míjn formule. Zo ben ik bijvoorbeeld mijn achtertuin aan het ontstenen, waarvoor ik een vrachtje stenen in de Slagenbuurt opgehaald heb (huh? Zie een latere editie). Ik belandde pardoes tussen twee Groen moet je Doen-perkjes! En ik wílde al van de slootkant voor mijn huis een voorbeeldperkje maken, zoals er elders in mijn wijk Gouda Noord al is (ha! Zie een latere editie).
Maar ook voor de zuurgraad kan ik mijn formule toepassen. Want naast stadsklimaat is mijn andere zwaartepunt als klimaatburgemeester: gespreksklimaat. Daar is een hoop te ontzuren, na kleefpartijen van demonstratiegetrainde verkeersontregelaars en pandbekladdingen van het afgelopen jaar. Er zat nota bene een klimaatneutraal pand tussen! Dat heeft dus niets te maken met een doel dat de middelen zou heiligen, of de vonk laten overslaan naar jongere generaties (voor wie niet geldt “mijn tijd zal het wel uitdienen”). Dergelijke – letterlijk misplaatste - acties keren zich ongezoet tegen mensen die zich voor bijvoorbeeld een prettiger woon-, leef- en winkelomgeving inzetten. Zo beklijft de Blijde Boodschap niet, natuurlijk.
En wat kunnen we dan zelf op onze Goudse 4X4 kilometer? Op LinkedIn kun je volgers in binnen- en buitenland jaloers maken met ‘tile flipping’ ofwel tegelwippen. Liefst zie ik ons Gouwenaars eens een gooi doen naar de nationale titel. Ja er is een heus Nationaal Kampioenschap Tegelwippen! “Verblader de wereld, begin bij jezelf”, dus in mijn achtertuin heb ik een vlinderstruik via het Buurtgroen-netwerk toegespeeld gekregen. Prompt plofte met een luide vonk de stroom eruit, zonder dat ik een kabel raakte, ja dat is weer een heel ander avontuur (inmiddels politiewerk). Maar goed: groen en energie kwamen even heel dicht bij elkaar in mijn eigen perkje. De vonk sloeg over binnen mijn invloedssfeer, zal ik maar denken.
En als je minder schokkend in hogere sferen wilt komen: er is de Klimaatavond in de Schouwburg op donderdagavond 9 januari. Ruiken en geroken worden: het néúsje van de walm.
Tot zo ver mijn neusje voor deze maand. Wil je ook klimaatburgemeester worden, al is het “maar” voor je eigen wijk? Mail me of spreek me aan. Een frisse wind in gure tijden. Dát ruikt naar meer!
Edward, Klimaatburgemeester met vlambitie voor gespreksklimaat en stadsklimaat
Klimaatburgemeester.Gouda@gmail.com
# Dit is de tweede in een serie Blogs van de Klimaatburgemeester #
